Als klein meisje wou ik altijd al m’n eigen theehuisje uitbaten. Maar dan met cupcakes. Eigenlijk eerder een Dunkin’ of Royal Donuts, maar met de mooist versierde taartjes en cakejes in de vitrine. En stiekem wil ik dat nu nog.

Maar meestal was ik alles al beu nadat ik het beslag onder elkaar had gedaan. Om dan nog geconcentreerd voorovergebogen te zitten om de gebakjes met de juiste precisie te decoreren? Nee dank je.

Dus duwde ik deze typische meisjesdroom jaren geleden naar de achterkant van mijn grijze massa. Dag dag taarthuisje met roze muren en tegeltjes, fluffy stoelen en bloembakjes aan de vensters.

En toen. Toen had ik weer zin in cake. Of waren het brownies? En daarom haalde ik een tijdje geleden uit het niets weer alle bakspullen thuis boven. En ja, enkel om taarten, cake en koekjes te maken. Volwaardige maaltijden laat ik nog even aan me passeren.

Ik ging resoluut voor gluten- en lactosevrije recepten. Nog niet eens de makkelijkste. Maar ik wou zelf óók van mijn eigen brouwsels kunnen eten. Al deed ik dat niet voor mijn vaste jury a.k.a. proefpersonen a.k.a. familieleden en collega’s er eerst hun tanden hadden ingezet.

Al bij al gaat het bakken me goed af. Met de nodige chaos in de keuken en hier en daar ‘ns een mislukt hoopje deeg. Maar iedereen leeft nog. Misschien op een paar smaakpapillen na.

En een siliconen bakvorm. Die is helaas ook al gesneuveld. En een stukje van mijn geduld. Weeral.

Over smaak valt natuurlijk te discussiëren. En aan de presentatie moet ik ook nog werken. Want dat ziet er meestal niet uit. Een kleine greep uit de meest ‘fotogenieke’ gebakjes die ik al maakte: