“Ik heb dit nog nooit gedaan, ik weet dus niet goed hoe dat moet.” Zo verliep mijn sollicitatie bij Het Poetsbureau. En toen besloot Elly dat het goed was. Nu ja, waarschijnlijk gaf dit zinnetje niet de doorslag. Maar ik kreeg wel m’n eerste job te pakken. Een bedrijf waar ik mezelf voor een zeer lange periode zag werken. Al liep dat toch anders dan verwacht. 

Tim en Sigrid ontvingen me met open armen. En een stapel boeken en brochures. Een grapje, bleek enkele minuten later. Dat ik in een team terecht kwam dat enkele vijzen mistte, daar was geen twijfel over mogelijk. Af en toe vloog er eens een stressballetje door ons kleine eiland. Of werden pauwen nagebootst. En ook de après-ski muziek was een vast onderdeel van onze dag. Maar altijd met de deur dicht. Want wat moesten de anderen wel niet denken? 

Niet lang daarna stond ik er plots alleen voor. Mijn collega’s zochten andere oorden op. Geen probleem! Want ik had ten slotte ook het personeelsfeest tot een goed eind kunnen brengen.  

Samen met Renate vormden ik eventjes een Two-Women-Marketingteam. En beetje bij beetje kreeg ik er steeds een collega bij. Edith, gevolgd door Dorien en Jannick. Later Anke en Nele. En we waren helemaal compleet met Winke erbij. Samen met de B2B-afdeling was onze verdieping in het nieuwe HQ écht de plezantste. En waarschijnlijk ook de luidruchtigste verdieping. Tja, wat verwacht je anders van een marketingteam met creatieveling aan boord. 

We waren een geoliede machine die perfect draaide. Tot er plots een pandemie uitbrak. Na enkele weken intensief en aan een ongewoon tempo doorwerken, werd ik ‘economisch werkloos’. Even op adem komen. De onzekerheid bleef stilletjes nazinderen. Maar ik mocht na enkele maanden weer aan het werk.

En toen sloeg het noodlot toe. Al snel werd duidelijk dat het ‘gewone werk’ niet terugkwam. Mijn dagen raakten niet meer gevuld. En het coronavirus, dat nestelde zich even later op de bureaustoel van een collega en van mij. Om er de komende tijd niet weg te gaan.  

9 september. Ik had me erop voorbereid. En toch kwam het erg hard aan. Ontslagen. Het was een kleine troost dat het niet aan mij lag. Besparingen. Dat was de enige reden. Onzekerheid maakte plaats voor grote zorgen. 

Van met een plumeau rondlopen op het Schlagerfestival, tot twee maal toe feesten op ‘I love the 90’s’, een Bobbejaanland vol ‘Poetsbureaukes’, de gekste dansmoves tijdens onze Kick-Off’s. Het hoorde er allemaal bij.

Na bijna 3 jaar vol plezier en af en toe gemopper kwam er een einde aan mijn job bij Het Poetsbureau.

En toen wist ik het even niet meer. Wat nu? Wil ik hetzelfde blijven doen? Opnieuw gaan studeren?  

Renate maakte snel korte metten met deze twijfels. En gaf me een zetje richting een nieuwe job.

Het ging allemaal zo snel. Ik ging op gesprek. Tekende een week later mijn contract. En op 12 oktober start ik een nieuw hoofdstuk bij Jakobus & Corneel.  

Dat de afgelopen drie jaar een rollercoaster waren. Dat zeker! Maar ik heb ontzettend veel geleerd. Niet alleen op professioneel vlak, maar ook over mezelf.