Enkele weken geleden kon ik eindelijk mijn verjaardagscadeautje verzilveren. Een dagje Pairi Daiza. Toch hebben we lang getwijfeld of we wel zouden gaan.

Want op Twitter circuleerden verschillende berichten met foto. En op die foto’s zag je een zee van mensen. De meesten zonder mondmasker. De twijfel sloeg toe.

Maar Pairi Daiza ondernam actie. En beloofde dat ze de bezoekerscapaciteit nog verder gingen terugdringen.

En die belofte hadden ze duidelijk waargemaakt. Na een autorit die wat langer had geduurd dan voorzien – want, hoofdweg afgezet omdat er takken van de bomen moesten – kwamen we aan op een parking die misschien voor een tiende was gevuld.

Als park hadden ze gedaan wat ze konden. Aan de ingang was geen wachtrij te bespeuren. De eerste wachtrij die je tegenkwam, was die voor de toiletten.

Aan de dierenverblijven moest je niet worstelen om een glimp op te vangen van een slapende panda. Je kon elk diertje zonder probleem bewonderen. Het was er heerlijk rustig. Geen geduw of getrek.

Overal was handgel voorzien. Hier en daar werd ‘eenrichtingsverkeer’ ingevoegd. En de enige plekken waar je moest aanschuiven was aan de binnenverblijven. Om een overrompeling te voorkomen. En daar werd streng toegekeken op de afstand en de maskers. Maar daar hield (bijna) iedereen zich netjes aan. Kwam je in een ietwat drukkere omgeving? Dan zette iedereen spontaan het mondmasker op.